Als je je afvraagt, wat nu het woord ‘wereldwijf’ eigenlijk betekent, dan is Noreen van Holstein (44) een levend voorbeeld. Impact hebben, positief bijdragen aan de aarde en maatschappij, dat zijn haar kernwaarden.

Verademing
Ze woont al vijftien jaar in India, samen met haar man Jack en hun kinderen, die alle drie in New Delhi geboren zijn. Haar diepgewortelde drijfveren? Ze kan er altijd bevlogen over vertellen. Dit keer met een nieuw inspirerend motto: no time to waste.

Noreen: Na 12 jaar in de miljoenenstad New Delhi te hebben gewoond, een prachtige dynamische en enigszins hysterische stad, besloten we als gezin het roer om te gooien. Wij verhuisden drie jaar terug naar Goa. Duizenden kilometers per trein zakten we af naar het zuidwesten, provincie Goa, aan de Indische oceaan. Minder smok, minder lawaai, meer natuur, het was letterlijk een verademing. Een nieuw begin. Van één van de meest vervuilde steden ter wereld naar een waar vakantieparadijs. Ik had nog wat zakelijke projecten in afronding, maar ik had beduidend meer tijd en rust gecreëerd voor ons gezin en mijzelf. Jack stuurde zijn bedrijf DelhibyCycle aan nu met zicht op het platteland van Goa, met pauwen, waterbuffels en palmbomen.

Sociaal-maatschappelijk DNA
Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Ik heb mij mijn hele leven altijd ingezet voor de maatschappij. Werken voor het Rode kruis, sociaal maatschappelijk ondernemen in New Delhi, mijn hele carrière is een aaneenschakeling van dezelfde waarden: bijdragen aan duurzaamheid, de samenleving, zélf dat kleine of grote verschil maken. Ik kan het gewoonweg niet laten. Het zit in mijn bloed, een sociaalmaatschappelijke en culturele programmakers DNA. Al vrij snel kwam ik een nieuwe uitdaging op het spoor. Onze nieuwe buurman, Subodh Kerkar, een bekend kunstenaar hier in Goa, was bezig met het (her-) opstarten van een museum MOG (Museum of Goa) in de nabijgelegen stad. Ik rolde hierdoor onvoorzien een kunstzinnige wereld in. Een hele mooie inspirerende omgeving, waar ik mij thuis voel en van waaruit ik mijn basis in Goa heb opgebouwd. Het bleek een ontmoetingsplek voor bevlogen mensen.

Op het lijf
Ik kwam in contact met een bedrijf dat hun budget wilde besteden aan een sociaal maatschappelijk doel en kunst. Waste management (afvalmanagement) in combinatie met kunst brachten hen naar het museum van Goa. Deze ontmoeting leek mij op het lijf geschreven. Het resulteerde in mijn nieuwe project en start als progammamanager in Goa. Ik kon ‘mijn ding’ er helemaal in kwijt. Een kans waar ik dus geen nee tegen zei. Maar…daar gingen mijn voornemens om het tijdelijk rustiger aan te doen…

150.000 plastic weggegooide flessen
Educatie, creativiteit, en duurzaamheid. Dit programma had alles in zich waar ik van ga rennen. Maar liefst tweeduizend schoolkinderen hebben het afgelopen jaar deelgenomen aan het Waste Management Programma, gesponsord door onze sponsor. Tien scholen en hun leerlingen kregen educatie in afvalscheiding en duurzaamheid. Niet door mijzelf hoor, maar het viel wel onder het programma. Dit tweede jaar doen er vijfduizend kinderen mee en twintig scholen. Komend jaar mag ik vanuit de overheid vierhonderd scholen gaan integreren binnen het programma. Ook komen de kinderen langs in het museum, waarbij in het verlengde van het waste programma, zij mee bouwen aan een immens kunstwerk, Carpet of Joy. Daar ontvang ik de kinderen en begeleid ik hen door het programma van de dag. Het kunstwerk Carpet of Joy is een ‘tapijt’ van minstens 150.000 weggeworpen plastic flessen. Het is een groot en zichtbaar statement om bewustzijn te verhogen onder de Goanen.

Consumptiemaatschappij
De Goanen, zeker die in het binnenland wonen, zijn op zich heel bewust van de natuur en het milieu. Ze leven dicht met de natuur en de zee. Het is hier dan ook een prachtig stukje India, met de tweede grootste biodiversiteit ter wereld. Je vindt hier ontzettend veel vogels, vlinders, noem het maar op. Men gebruikt op zich zelfs ‘weinig’ plastic in het algemeen, zeker in vergelijking met Europa. Toch komt het kapitalisme heel snel op, de consumptiemaatschappij uit het westen. Tot de jaren negentig was er vanuit Goa niet eens een treinverbinding met rest van India. Maar door alle invloeden en producten die nu deze kant op worden gedistribueerd, vindt de bevolking hier het moeilijk om bepaalde waarden en respect voor de natuur vast te houden.

'Een kokosnoten schil mocht men altijd wel langs de kant van de straat weggooien, dat kon niet veel kwaad, maar met een product van plastic is dat wel even anders!'

Die aanpassing in gedrag, dat kost tijd. Ook in de jaren ‘70 was het schijnbaar op de grachten van Amsterdam ook nog een rotzooi. Nu moet Goa die ontwikkelslag nog slaan. Het is dus een bijeffect van het kapitalisme. Nu zijn we hier druk bezig om systemen te ontwikkelen ‘hoe om te gaan met afvalinzameling’. En aan de voorkant: educatie en awareness kant, daar waar ik mijn steentje aan bijdraag. Nu met steun vanuit de overheid gaan we in 2018 vierhonderd scholen langs.’

Junk Jam & Waste Bar
Inmiddels organiseer ik twee events, beiden met een duurzame boodschap. Tera mera beach is een evenement waarbij 150 dagen lang men kan drummen op djembees. En op drie verschillende plekken hebben we ‘art installations’ neergezet, daar waar passanten opgeraapt plastic kunnen toevoegen aan een zo zelf groeiend kunstwerk. Het drummen op de trommels geeft een positieve vibe, het vraagt aandacht op een krachtige manier. Als de mensen de djembe slaan dan stellen we hen vragen over Goa, het strand, en hun bijdrage om het schoon te houden. Op 15 april sluiten we dit TeraMerabeach event af, met onderdelen als de junk jam en waste bar, waar mensen een biertje kunnen ‘kopen’ door gedumpte peuken of dopjes van bierflessen in te leveren. Ook het festival LaLaLand wat ik organiseer en ben gestart heeft duurzaamheid in haar boodschap.

Steentje bijdragen
Maar natuurlijk speelt de missie No Time to Waste zich niet alleen af op events. Ik probeer ook met mijn kinderen in ons buurtje de boel wat schoner te maken. Waste management, klein of groot, een beetje impact heb je altijd. Zo schattig, laatst riep mijn dochtertje van zes jaar panisch in de supermarkt: ‘Mama, die vrouw deelt een plastic tasje uit!’ Inmiddels is hier ook al het papieren tasjes beleid ingezet. Zo draagt zij, en de discussie die erop volgde, haar kleine steentje alweer bij.  Zo moeder, zo dochter, hahaha. Daar word ik zo blij van. Alles wat je doet draagt bij. Tuurlijk voel ik soms het doemscenario van meer en meer afval. Dat we er niet tegenop kunnen, maar dan denk ik aan dat vlindertje van Lorenz dat toch in staat was met zijn trillingen een orkaan te veroorzaken aan de andere kant van de wereld.

Ambitie
Mijn ambitie is natuurlijk méér, groots, iedereen veranderen, ik zou willen dat de hele wereld dacht zoals ik. Maar realistisch genomen blijft mijn rode draad: maatschappelijk betrokken zijn met accent op duurzaamheid. En creatief zijn, want dat geeft mij energie. Nu richt ik mij op bewustzijn en educatie. Maar ik wil altijd programma’s in elkaar zetten om dingen in beweging te zetten. Misschien ben ik slechts die mug in je slaapkamer, zo klein, maar toch…